تاثیر 8 هفته تمرین تناوبی شدید با و بدون محدودیت کالریک بر استرس اکسیداتیو بافت قلب موش‌های صحرایی تحت رژیم غذای پر چرب
زمینه و هدف: رژیم‌های غذایی نامناسب و کاهش فعالیت بدنی، با بروز بیماری‌های قلبی- عروقی ارتباط دارند. با توجه به این که نقش تمرین تناوبی شدید (HIIT) و محدودیت کالریک، بر استرس اکسیداتیو بافت قلب به خوبی شناخته نشده است، هدف تحقیق حاضر بررسی اثر 8 هفته تمرینات HIIT با و بدون محدودیت کالریک، بر فعالی...
Saved in:
| Main Authors: | , , , |
|---|---|
| Format: | Book |
| Published: |
University of Birjand,
2021-09-01T00:00:00Z.
|
| Subjects: | |
| Online Access: | Connect to this object online. |
| Tags: |
Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
|
| Summary: | زمینه و هدف: رژیم‌های غذایی نامناسب و کاهش فعالیت بدنی، با بروز بیماری‌های قلبی- عروقی ارتباط دارند. با توجه به این که نقش تمرین تناوبی شدید (HIIT) و محدودیت کالریک، بر استرس اکسیداتیو بافت قلب به خوبی شناخته نشده است، هدف تحقیق حاضر بررسی اثر 8 هفته تمرینات HIIT با و بدون محدودیت کالریک، بر فعالیت گلوتاتیون پراکسیداز (GPx)، مالون دی آلدئید (MDA) و پروتئین کربونیل (PC) قلبی موش‌های صحرایی تحت رژیم غذای پرچرب بود. روش تحقیق: در این مطالعه تجربی، 24 سر موش صحرایی نر چاق به 4 گروه شامل رژیم غذای پرچرب، رژیم غذای پرچرب+محدودیت کالریک، رژیم غذای پرچرب+محدودیت کالریک+HIIT، و رژیم غذای پرچرب+HIIT تقسیم شدند. تعداد 6 سر موش هم در گروه کنترل سالم قرار گرفتند. برنامه HIIT به مدت 8 هفته، 3 جلسه در هفته با شدت بالا به اجرا درآمد و موش های با رژیم غذایی در همین مدت، غذای پرچرب دریافت کردند. شاخص های GPx و MDA با روش الایزا و PC به روش اسپکتوفتومتری اندازه گیری شدند؛ سپس نتایج با روش تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون توکی در سطح 05/0>p استخراج گردید. یافته‌ها: سطوح PC در گروه‌های رژیم غذای پرچرب+محدودیت کالریک (001/0=p)، رژیم غذای پرچرب+HIIT (001/0=p)، و رژیم غذای پرچرب+محدودیت کالریک +HIIT (01/0=p) به طور معنی‌داری پایین‌تر از گروه رژیم غذای پرچرب بود. این متغیر همچنین در گروه رژیم غذای پرچرب +HIIT از گروه‌های رژیم غذای پرچرب+محدودیت کالریک (005/0=p) و رژیم غذای پرچرب+محدودیت کالریک +HIIT (001/0=p) به طور معنی‌داری پایین‌تر بود. از طرف دیگر، MDA در گروه رژیم غذای پرچرب+ HIIT از گروه‌های رژیم غذای پرچرب (03/0=p) و رژیم غذای پرچرب+محدودیت کالریک +HIIT (009/0=p) به طور معنی‌داری کمتر بود. ارزش‌های GPx نیز در گروه رژیم غذای پرچرب+محدودیت کالریک +HIIT به طور معنی‌داری بالاتر از گروه رژیم غذای پرچرب بدست آمد (001/0=p). نتیجه‌گیری: اجرای HIIT نسبت به محدودیت کالریک، بهبودی بیشتری در شاخص‌های استرس اکسیداتیو ایجاد می کند؛ در حالی که HIIT و محدودیت کالریک به طور توام، فقط در بهبودی GPx بافت قلب موش‌های صحرایی تحت رژیم غذای پرچرب موثر بودند. |
|---|---|
| Item Description: | 2383-0182 2538-4694 10.22077/jpsbs.2020.3514.1566 |