تأثیر کاهش فعالیت بدنی بر بیان ژن‌های مورف-1 و آتروژین-1 متعاقب تمرینات ورزشی مختلف

اهداف امروزه شناخت سازوکار­های درگیر در آتروفی عضلانی به توسعه روش‌­های درمانی جدید در مورد آن کمک خواهد کرد. عضله اسکلتی در شرایط آتروفی به­‌وسیله مسیرهای بیوشیمیایی و رونویسی به بیان دسته‌­ای از ژن­‌های مرتبط با آتروفی عضلانی منجر می­‌شود.‌ در پژوهش حاضر، اثر کاهش فعالیت بدنی پس از 6 هفته تمرین مق...

Full description

Saved in:
Bibliographic Details
Main Authors: مهدی مداحی (Author), رضا قراخانلو (Author), عبدارضا کاظمی (Author), محمدعلی اذربایجانی (Author)
Format: Book
Published: Shahid Beheshti University of Medical Sciences, 2022-05-01T00:00:00Z.
Subjects:
Online Access:Connect to this object online.
Tags: Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!

MARC

LEADER 00000 am a22000003u 4500
001 doaj_6d1af75bf8594e6796e9894b2d71d0e2
042 |a dc 
100 1 0 |a مهدی مداحی  |e author 
700 1 0 |a رضا قراخانلو  |e author 
700 1 0 |a عبدارضا کاظمی  |e author 
700 1 0 |a محمدعلی اذربایجانی  |e author 
245 0 0 |a تأثیر کاهش فعالیت بدنی بر بیان ژن‌های مورف-1 و آتروژین-1 متعاقب تمرینات ورزشی مختلف 
260 |b Shahid Beheshti University of Medical Sciences,   |c 2022-05-01T00:00:00Z. 
500 |a 2251-8401 
500 |a 2252-0414 
500 |a 10.32598/SJRM.11.2.9 
520 |a اهداف امروزه شناخت سازوکار­های درگیر در آتروفی عضلانی به توسعه روش‌­های درمانی جدید در مورد آن کمک خواهد کرد. عضله اسکلتی در شرایط آتروفی به­‌وسیله مسیرهای بیوشیمیایی و رونویسی به بیان دسته‌­ای از ژن­‌های مرتبط با آتروفی عضلانی منجر می­‌شود.‌ در پژوهش حاضر، اثر کاهش فعالیت بدنی پس از 6 هفته تمرین مقاومتی، استقامتی و ترکیبی بر بیان ژن­‌های مورف-1 و آتروژین-1 بررسی شد.مواد و روش‌ها در این تحقیق، 30 سر موش نر صحرایی به‌طور تصادفی به 4 گروه تقسیم شدند: 1. گروه کنترل/کاهش فعالیت بدنی (n=7)، 2. گروه تمرین ترکیبی/کاهش فعالیت بدنی (n=7)، 3، گروه تمرین استقامتی/کاهش فعالیت بدنی (n=8) و 4. گروه تمرین مقاومتی/کاهش فعالیت بدنی (n=8). گروه­‌های تمرین ترکیبی/کاهش فعالیت بدنی، تمرین استقامتی/کاهش فعالیت بدنی و تمرین مقاومتی/کاهش فعالیت بدنی 6 هفته در برنامه تمرینی مخصوص خود شرکت کردند. شدت تمرین استقامتی بین 60 تا 70 درصد اکسیژن مصرفی بیشینه بود. تمرین مقاومتی به‌صورت صعود همراه با وزنه از نردبان 1 متری انجام ­شد. تمرین ترکیبی نیز تلفیقی از تمرین مقاومتی و استقامتی بود. پس از این مدت، پروتکل کاهش فعالیت بدنی 4 هفته اجرا شد. در پایان، عضله نعلی استخراج و میزان سطوح بیان ژن­‌های موردنظر با تکنیک ریل تایم- پی سی آر سنجیده شد.یافته‌ها یافته­‌ها نشان داد میزان بیان ژن مورف-1 در گروه تمرین ترکیبی/کاهش فعالیت بدنی و گروه تمرین مقاومتی/کاهش فعالیت بدنی نسبت به گروه کنترل/کاهش فعالیت بدنی به‌طور معنا­داری کمتر است (P<0/05). از‌سوی‌دیگر، در مورد ژن آتروژین-1‌ ،تنها گروه تمرین ترکیبی/کاهش فعالیت بدنی نسب به گروه کنترل/کاهش فعالیت بدنی کاهش معنا­داری دارد (P<0/05).نتیجه‌گیری به‌­نظر می‌رسد موش­‌هایی که در برنامه تمرینی آن­‌ها تمرین مقاومتی بود، نسبت به گروهی که تنها تمرین استقامتی انجام دادند در برابر آتروفی ناشی از کاهش فعالیت بدنی مقاوم­‌تر هستند. 
546 |a FA 
690 |a آتروفی عضلانی 
690 |a تمرین ورزشی 
690 |a مورف-1 
690 |a آتروژین-1 
690 |a Medicine 
690 |a R 
690 |a Therapeutics. Pharmacology 
690 |a RM1-950 
655 7 |a article  |2 local 
786 0 |n Ṭibb-i Tavānbakhshī, Vol 11, Iss 2, Pp 250-263 (2022) 
787 0 |n http://medrehab.sbmu.ac.ir/article_1101261_d7d52cc29e01d5b1f0f1d627acd4057d.pdf 
787 0 |n https://doaj.org/toc/2251-8401 
787 0 |n https://doaj.org/toc/2252-0414 
856 4 1 |u https://doaj.org/article/6d1af75bf8594e6796e9894b2d71d0e2  |z Connect to this object online.