Historia Salezjańskiej Inspektorii pw. św. Stanisława Kostki z siedzibą w Warszawie (1979-2004)

• Main Authors: Jan Pietrzykowski (Author), Sławomir Piotrowski (Author), Julian Dzierżak (Author), Piotr Przesmycki (Author), Stanisław Chrobak (Author), Tadeusz Niewęgłowski (Author)
• Format: Book
• Published: The Francis de Sales Scientific Society (TNFS.PL), 2005-06-01T00:00:00Z.
• Subjects: article
• Online Access: Connect to this object online.
• Notes: 10.21852/sem.2005.06; 1232-8766; 2450-1328
• Keywords: Salezjanie; Prowincja Warszawska; zakony męskie; historia; Education; L; Social Sciences; H
• Source: Seminare, Vol 22 (2005)

Przełożony Generalny ks. Egidio Vigano dekretem z 16 grudnia 1979 r. podział prowincji salezjańskich w Polsce. Prowincja św. Wojciecha z siedzibą w Pile, powstała z istniejącej Prowincji św. Stanisława Kostki. Niektórzy współbracia byli zaangażowani w różne posługi duszpasterskie, poza zgromadzeniem salezjańskim, ponieważ w naszym społeczeństwie nie było wówczas zbyt wielu instytucji duszpasterskich. Sześć z nich się spełniło funkcje powierzone kongregacji przez Konferencję Arcybiskupów Polski. Pięciu innych pracowało dla "Duchowego Wspomagania Powołań", prowadząc powołania rekolekcje w różnych diecezjach, we współpracy z zakonami sióstr. Były też trzy parafie diecezjalne, w Kętrzynie, Sztumie i Ostródzie, gdzie proboszczem był proboszcz diecezjalny, a salezjanie byli zatrudnieni w posłudze duszpasterskiej. Wkrótce po podziale Prowincji św. Stanisława Kostki istniało 15 wspólnot zakonnych w prowincji. Współbracia pracowali w 24 parafiach jako proboszczowie, 10 z nich inni byli kapelanami, a 6 było zaangażowanych w posługę duszpasterską w różnych parafiach. było 270 współbraci w prowincji, w tym 167 księży, 25 braci, 57 kleryków i 21 nowicjuszy. Zmiany polityczne i społeczne, jakie zaszły w Polsce po 1989 roku, dały się zauważyć także w Polsce Województwo Warszawskie. Przede wszystkim nowa możliwość otwierania i posiadania szkół katolickich i innych instytucji tego rodzaju umożliwiły naszym współbraciom pracę w placówkach oświatowych. Przyszła pierwsza szkoła powstało w 1991 roku. Było to gimnazjum salezjańskie w Łodzi przy ul. Wodnej. Inna gramatyka i szkoły ogólnokształcące były poszukiwane w wielu regionach województwa: w Sokołowie Podlaskim (1993), w Mińsku Mazowieckim (1994), w Ostródzie (1995) w Legonowie (1998). Zaczęliśmy też biegać bursy szkolne i internaty. Parafia otworzyła burstal dla chłopców z Podlasia województwo. Salezjanie mogli rozpocząć specjalną działalność, gdy przejęliśmy kolonie w Ostróda (1992) i Lutomiersk (1994). Nowości dały nam również środki masowego przekazu, które były nam dostępne po zmianach ustrojowych w Polsce możliwości duszpasterstwa młodzieży. Dzięki temu powstał młodzieżowy serwis internetowy bosco.pl (2001) i salezjański portal internetowy salezjanie.pl zaczął działać. W prowincji istniały domy formacyjne. Działa dom nowicjatu w Czerwińsku nieprzerwanie od 25 lat. Nowicjat był wspólny dla obu prowincji północnych do 1983 roku formacja postnowicjatu w Kutnie-Woźniakowie, rozpoczęta w 1981 r., prowadzona była dla dwóch województw do 1996. W 1992 postnowicjat został przeniesiony do Łodzi. Seminarium salezjańskie dla kleryków woj. warszawskiego pracuje w Łodzi od 1996 roku. Obecnie liczy 311 współbraci, w tym 237 księży, 21 braci i 53 seminarzystów. województwo warszawskie. W nowicjacie jest 6 nowicjuszy. Średnia wieku naszych współbraci to ok 44,02. Współbracia żyją w 26 wspólnotach zakonnych, prowadząc 26 parafii, 17 szkół i 3 niezależne ośrodki duszpasterskie. Przez 25 lat - po podziale prowincji - pełniono obowiązki przełożonego prowincjała przez: ks. Wojciech Szulczyński (do 1984), ks. Zdzisław Weder (1984-1990), ks. Zbigniew Malinowski (1990-1997), ks. Józef Struś (1997-2002), ks. Jan Niewęglowski (obecnie).