تأثیر مشاوره گروهی بر بُعد فیزیولوژیک خودمراقبتی و میزان هموگلوبین گلیکوزیله بیماران مبتلابه دیابت نوع دو

مقدمه: خودمراقبتی ضعیف مهمترین عامل زمینه‌ساز مرگ‌ومیر بیماران دیابتی می‌باشد. اثر آموزش بر ارتقای خودمراقبتی در مطالعات گذشته ارزیابی شده است؛ اما نقش مشاوره‌ای تیم درمان و تأثیر آن کمتر بررسی شده است. هدف: تعیین تأثیر مشاوره گروهی بر بُعد فیزیولوژیک خودمراقبتی و میزان هموگلوبین گلیکوزیله بیمار...

Full description

Saved in:
Bibliographic Details
Main Authors: سیدرضا مظلوم (Author), محبوبه فیروز (Author), فرزانه حسن زاده (Author), سیدعلی کیمیایی (Author), علی اکبر رئوف صائب (Author)
Format: Book
Published: Mashhad University of Medical Sciences, 2015-06-01T00:00:00Z.
Subjects:
Online Access:Connect to this object online.
Tags: Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!

MARC

LEADER 00000 am a22000003u 4500
001 doaj_8ed3c5ffd34f440087e1f86c3546de4f
042 |a dc 
100 1 0 |a سیدرضا مظلوم  |e author 
700 1 0 |a محبوبه فیروز  |e author 
700 1 0 |a فرزانه حسن زاده  |e author 
700 1 0 |a سیدعلی کیمیایی  |e author 
700 1 0 |a علی اکبر رئوف صائب  |e author 
245 0 0 |a تأثیر مشاوره گروهی بر بُعد فیزیولوژیک خودمراقبتی و میزان هموگلوبین گلیکوزیله بیماران مبتلابه دیابت نوع دو 
260 |b Mashhad University of Medical Sciences,   |c 2015-06-01T00:00:00Z. 
500 |a 2008-2487 
500 |a 2008-370X 
520 |a مقدمه: خودمراقبتی ضعیف مهمترین عامل زمینه‌ساز مرگ‌ومیر بیماران دیابتی می‌باشد. اثر آموزش بر ارتقای خودمراقبتی در مطالعات گذشته ارزیابی شده است؛ اما نقش مشاوره‌ای تیم درمان و تأثیر آن کمتر بررسی شده است. هدف: تعیین تأثیر مشاوره گروهی بر بُعد فیزیولوژیک خودمراقبتی و میزان هموگلوبین گلیکوزیله بیماران مبتلا به دیابت نوع دو. روش: طی یک کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی، 73 بیمار دیابتی نوع دو مراجعه کننده به مرکز دیابت پارسیان مشهد در سال 1393 به دو گروه مداخله و شاهد تقسم شدند. برنامه مشاوره گروهی به مدت 5 جلسه 5/1 ساعته با فاصله 3 روز در قالب گروه‌های 8 تا 10 نفره اجرا شد. محتوای جلسات مشکلات تغذیه، ورزش، عوارض دیابت، مسایل روانی مرتبط با دیابت، داروهای دیابت و خودکنترلی قندخون بود. پرسشنامه پژوهشگرساخته خودمراقبتی بیماران دیابتی و آزمایش HbA1c قبل از مداخله و دو ماه پس از اتمام مداخله در هر دو گروه تکمیل گردید. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 5/11 و آزمون‌های تی‌زوجی و تی‌مستقل تحلیل شد. یافته‌ها: نمرات بُعد فیزیولوژیک خودمراقبتی و HbA1C بیماران مبتلا به دیابت قبل از مداخله در دو گروه تفاوت معناداری نداشت. نتایج آزمون تی مستقل نشان داد در مرحله بعد از مداخله، میزان خودمراقبتی به طور معناداری در گروه مداخله (8/5±1/49) نسبت به گروه شاهد (2/12±8/31) افزایش داشت (001/0p 
546 |a FA 
690 |a مشاوره گروهی 
690 |a خودمراقبتی 
690 |a هموگلوبین گلیکوزیله 
690 |a دیابت نوع دو 
690 |a Nursing 
690 |a RT1-120 
690 |a Gynecology and obstetrics 
690 |a RG1-991 
655 7 |a article  |2 local 
786 0 |n Journal of Evidence-Based Care, Vol 5, Iss 2, Pp 25-36 (2015) 
787 0 |n http://ebcj.mums.ac.ir/pdf_4500_880b3049c18b9b8d5bf7ccdc7b53df84.html 
787 0 |n https://doaj.org/toc/2008-2487 
787 0 |n https://doaj.org/toc/2008-370X 
856 4 1 |u https://doaj.org/article/8ed3c5ffd34f440087e1f86c3546de4f  |z Connect to this object online.