بررسی هشت هفته تمرین استقامتی تناوبی و تداومی بر MicroRNAs های مرتبط با انتقال معکوس کلسترول در موش‌های سالمند نژاد ویستار

• Main Authors: مهدی طاهری گندمانی (Author), محمد فرامرزی (Author), ابراهیم بنی طالبی (Author), روح الله همتی (Author)
• Format: Book
• Published: Sport Sciences Research Institute, 2018-10-01T00:00:00Z.
• Subjects: article
• Online Access: Connect to this object online.
• Notes: 2322-164X; 2476-7050; 10.22089/spj.2018.5727.1757
• Keywords: miR-33a; miR-144; ABCA1; تمرین استقامتی تداومی و تناوبی; Sports; GV557-1198.995; Sports medicine; RC1200-1245
• Source: فیزیولوژی ورزشی, Vol 10, Iss 39, Pp 185-202 (2018)

<strong>سالمندی با تغییراتی در کلسترول خون و به‌دنبال آن، بیماری‌های قلبی- عروقی همراه است. هدف این پژوهش، بررسی تأثیر دو نوع تمرین تناوبی و تداومی بر </strong><strong>MicroRNA</strong><strong>های مرتبط با انتقال معکوس کلسترول در موش‌های سالمند بود. تعداد 30 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار مسن (23 ماه) با میانگین وزنی 75/441 گرم به‌صورت تصادفی در دو گروه تمرینی و یک گروه کنترل شامل گروه تمرین تداومی (تعداد = 10)، تمرین تناوبی (تعداد = 10) و گروه کنترل (تعداد = 10) قرار گرفتند. تمرین تداومی و تناوبی شامل هشت هفته تمرین روی تردمیل و پنج روز در هفته بود که گروه تداومی تمرین را با 60 درصد سرعت بیشینه و به‌مدت 16 دقیقه در هفتة اول شروع کردند و با 70 درصد سرعت بیشینه و مدت 45 دقیقه از هفتة چهارم به بعد ادامه دادند. گروه تناوبی تمرین را با شدت 40 تا 80 درصد سرعت بیشینه از هفتة اول شروع کردند و با30 تا 110 درصد سرعت بیشینه از هفتة چهارم به بعد ادامه دادند. بعد از دورة تمرین، بیان </strong><strong>miR-33a</strong><strong> و </strong><strong>miR-144</strong><strong> و بیان ژن </strong><strong>ABCA1</strong><strong> به روش </strong><strong>RT -PCR</strong><strong> اندازه‌گیری شد. تجزیه‌وتحلیل آماری با استفاده از آزمون آنوا با سطح معنا­داری </strong><strong>P < 0.05</strong><strong> انجام شد. نتایج نشان داد که بیان </strong><strong>miR-33a</strong><strong> و </strong><strong>miR-144</strong><strong> در دو گروه تداومی و تناوبی نسبت به گروه کنترل کاهش داشتند؛ اما این کاهش در هر دو گروه نسبت به گروه کنترل تنها درمورد</strong><strong>miR-33a </strong><strong>معنا‌دار بود (</strong><strong>P < 0.001</strong><strong>). بیان </strong><strong>mRNA</strong><strong> ژن </strong><strong>ABCA1</strong><strong> در گروه تداومی و تناوبی پس از هشت هفته تمرین نسبت به گروه کنترل افزایش داشت؛ بااین‌وجود، این افزایـش تنـها در گـروه تناوبی نسـبت به گـروه کنتـرل مـعنـادار بـود (</strong><strong>P = 0.002</strong><strong>). بین تأثیر تمرین تناوبی و تداومی بر بیان </strong><strong>miR-33a</strong><strong> و </strong><strong>miR-144</strong><strong> تفاوت معنا‌داری وجود نداشت؛ اما درمورد بیان </strong><strong>mRNA</strong><strong> ژن </strong><strong>ABCA1</strong><strong> تفاوت معنا­داری در دو گروه تداومی و تناوبی مشاهده شد (</strong><strong>P = 0.028</strong><strong>). با توجه به نتایج این مطالعه، به‌نظر می‌رسد که هر دو تمرین استقامتی تناوبی و تداومی می‌توانند باعث کاهش بیان </strong><strong>miR-33a</strong><strong> و به‌دنبال آن، افزایش بیان </strong><strong>mRNA</strong><strong> ژن </strong><strong>ABCA1</strong><strong> شوند؛ اما این افزایش در تمرین تناوبی نسبت به تمرین تداومی بیشتر است.</strong>