بررسی اثر 12 هفته تمرین تداومی با شدت Fatmax و آستانة بی‌هوازی و تناوبی شدید بر ظرفیت چربی‌سوزی بیماران پیش‌دیابتی
<strong>اختلال در سوخت‌وساز چربی یکی از نقص‌های موجود در افراد پیش‌دیابت و زمینة ابتلابه دیابت نوع دو است. هدف</strong><strong>از انجام</strong><strong>مطالعة</strong><strong>حاضر،</strong><strong>بررسی اثر 12 هفته تمرین تداومی و تناوبی شدید بر ظ...
Saved in:
| Main Authors: | , , |
|---|---|
| Format: | Book |
| Published: |
Sport Sciences Research Institute,
2019-03-01T00:00:00Z.
|
| Subjects: | |
| Online Access: | Connect to this object online. |
| Tags: |
Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
|
| Summary: | <strong>اختلال در سوخت‌وساز چربی یکی از نقص‌های موجود در افراد پیش‌دیابت و زمینة ابتلابه دیابت نوع دو است. هدف</strong><strong>از انجام</strong><strong>مطالعة</strong><strong>حاضر،</strong><strong>بررسی اثر 12 هفته تمرین تداومی و تناوبی شدید بر ظرفیت چربی‌سوزی بیماران پیش‌دیابتی بود. تعداد 32 بیمار پیش‌دیابتی (سن 0/4</strong><strong>± </strong><strong> 7/38 سال، </strong><strong>BMI</strong><strong> 4/1 </strong><strong> </strong><strong>±</strong><strong>9/26 کیلوگرم بر مترمربع، چربی بدن 5/2</strong><strong>± </strong><strong> 2/26 درصد و </strong><strong>VO<sub>2</sub>peak</strong><strong> 22/0 </strong><strong> </strong><strong>±</strong><strong>49/2 لیتر در دقیقه) در چهار گروه کنترل (</strong><strong>CON</strong><strong>)، تمرین تناوبی شدید (</strong><strong>HIT</strong><strong>)، تمرین تداومی با شدت </strong><strong>Fatmax</strong><strong> (</strong><strong>FAT</strong><strong>) و تمرین تداومی با شدت آستانة بی‌هوازی (</strong><strong>IAT</strong><strong>) قرار گرفتند. گروه‌های </strong><strong>HIT</strong><strong>، </strong><strong>FAT</strong><strong> و </strong><strong>IAT</strong><strong>، به‌مدت 12 هفته و هفته‌ای چهار جلسه به اجرای تمرین ورزشی (به‌ترتیب با شدت 90 درصد </strong><strong>VO<sub>2</sub>peak</strong><strong>در هر تناوب،</strong><strong> شدت </strong><strong>Fatmax</strong><strong> و شدت آستانة بی هوازی) پرداختند. از آزمون آماری تی همبسته و تحلیل واریانس یک‌طرفه برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها استفاده شد.</strong><strong>میزان تأثیر تمرین ورزشی بر حداکثر اکسیداسیون چربی در گروه‌های </strong><strong>FAT</strong><strong>، </strong><strong>IAT</strong><strong> و </strong><strong>HIT</strong><strong>، به‌ترتیب 35 درصد، 25 درصد و 26 درصد بود که این تفاوت بین گروه </strong><strong>FAT</strong><strong> با گروه‌های </strong><strong>IAT</strong><strong> و </strong><strong>HIT</strong><strong> معنادار بود (</strong><strong>P < 0.05</strong><strong>). همچنین، میزان تأثیر تمرین ورزشی بر </strong><strong>Fatmax</strong><strong> در گروه‌های </strong><strong>FAT</strong><strong>، </strong><strong>IAT</strong><strong> و </strong><strong>HIT</strong><strong>، به‌ترتیب 33 درصد، 24 درصد و 27 درصد بود که این تفاوت فقط بین گروه‌های </strong><strong>FAT</strong><strong> و </strong><strong>IAT</strong><strong> معنادار بود (</strong><strong>P < 0.05</strong><strong>).</strong><strong>نتایج پژوهش نشان داد که میزان</strong><strong>تغییر اکسیداسیون چربی در سه گروه تمرینی نسبت به قبل از تمرین متفاوت بود. این بدان‌معنی است که شدت و نوع فعالیت ورزشی ممکن است از عوامل تأثیرگذار بر اکسیداسیون چربی در افراد پیش‌دیابتی باشند.</strong> |
|---|---|
| Item Description: | 2322-164X 2476-7050 10.22089/spj.2017.3807.1514 |