تاثیر شش هفته تمرین مقاومتی همراه با مصرف مکمل جینسینگ بر توان هوازی و بی هوازی دانشجویان مرد غیرفعال

• Main Authors: جهانگیر احمدی (Author), علی حسنی (Author), عادل دنیائی (Author)
• Format: Book
• Published: University of Birjand, 2015-05-01T00:00:00Z.
• Subjects: article
• Online Access: Connect to this object online.

Summary

<strong>زمینه</strong><strong>و</strong><strong>هدف</strong><strong>: </strong>هدف از تحقیق حاضر بررسی شش هفته تمرین مقاومتی همراه با مصرف مکمل جینسینگ (آسیایی) بر توان هوازی و بی هوازی دانشجویان مرد غیرفعال دانشگاه شاهرود بود. <strong>روش</strong><strong>تحقیق</strong><strong>: </strong>بدین منظور 50 دانشجو با میانگین سنی 2<strong>± </strong>19 سال و شاخص توده بدن 3<strong>± </strong>22 کیلو گرم داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. آزمودنی ها به صورت تصادفی به چهار گروه شامل گروه مکمل + تمرین ( 13 نفر)، گروه دارونما + تمرین (13 نفر)، گروه مکمل(12 نفر) و گروه کنترل (12 نفر) تقسیم شدند. گروه های تمرینی به مدت شش هفته، سه جلسه در هفته و طبق برنامه مدون به تمرین پرداختند. قبل و بعد از برنامه تمرین و مکمل دهی، آزمون هوازی بروس، آزمون ب یهوازی وینگیت و ارزیابی ترکیب بدن به عمل آمد. به منظور بررسی طبیعی بودن توزیع داد ه ها از آزمون کولموگروف <strong>- </strong>اسمیرنف و برای استخراج نتایج، از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر(4×2) و <strong>t </strong>وابسته در سطح معنی داری 05/<strong>p<</strong>0 استفاده شد. <strong>یافته</strong><strong>ها</strong><strong>: </strong>اوج توان بی هوازی (02/<strong>p</strong>=0 ) و حداکثر توان هوازی (<strong>p</strong>=0/001) در سه گروه تجربی (مداخله) به طور معنی دار بهبود پیدا کرد، در حالی که میانگین توان بی هوازی(<strong>p</strong>=0/12)، حداقل توان بی هوازی (09/<strong>p</strong>=0) و شاخص خستگی بین چهار گروه تفاوت معنی داری (32/<strong>p</strong>=0) نداشت. <strong>نتیجه</strong><strong>گیری</strong><strong>: </strong>در مقایسه با تمرین مقاومتی تنها، تمرین مقاومتی همراه با مکمل جینسینگ نقش بیشتری در بهبود توان هوازی و بی هوازی افراد غیر فعال دارد.

Item Description

2383-0182
2538-4694
10.22077/jpsbs.2015.14