تاثیر شش هفته تمرین مقاومتی همراه با مصرف مکمل جینسینگ بر توان هوازی و بی هوازی دانشجویان مرد غیرفعال

<strong>زمینه</strong><strong>و</strong><strong>هدف</strong><strong>: </strong>هدف از تحقیق حاضر بررسی شش هفته تمرین مقاومتی همراه با مصرف مکمل جینسینگ (آسیایی) بر توان هوازی و بی هوازی دانشجویان مرد غیرفعال دانشگاه شاهرود بود. <strong>روش</s...

Full description

Saved in:
Bibliographic Details
Main Authors: جهانگیر احمدی (Author), علی حسنی (Author), عادل دنیائی (Author)
Format: Book
Published: University of Birjand, 2015-05-01T00:00:00Z.
Subjects:
Online Access:Connect to this object online.
Tags: Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!

MARC

LEADER 00000 am a22000003u 4500
001 doaj_b4e537a5d25c45b3b18be95c76f3a499
042 |a dc 
100 1 0 |a جهانگیر احمدی  |e author 
700 1 0 |a علی حسنی  |e author 
700 1 0 |a عادل دنیائی  |e author 
245 0 0 |a تاثیر شش هفته تمرین مقاومتی همراه با مصرف مکمل جینسینگ بر توان هوازی و بی هوازی دانشجویان مرد غیرفعال 
260 |b University of Birjand,   |c 2015-05-01T00:00:00Z. 
500 |a 2383-0182 
500 |a 2538-4694 
500 |a 10.22077/jpsbs.2015.14 
520 |a <strong>زمینه</strong><strong>و</strong><strong>هدف</strong><strong>: </strong>هدف از تحقیق حاضر بررسی شش هفته تمرین مقاومتی همراه با مصرف مکمل جینسینگ (آسیایی) بر توان هوازی و بی هوازی دانشجویان مرد غیرفعال دانشگاه شاهرود بود. <strong>روش</strong><strong>تحقیق</strong><strong>: </strong>بدین منظور 50 دانشجو با میانگین سنی 2<strong>± </strong>19 سال و شاخص توده بدن 3<strong>± </strong>22 کیلو گرم داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. آزمودنی ها به صورت تصادفی به چهار گروه شامل گروه مکمل + تمرین ( 13 نفر)، گروه دارونما + تمرین (13 نفر)، گروه مکمل(12 نفر) و گروه کنترل (12 نفر) تقسیم شدند. گروه های تمرینی به مدت شش هفته، سه جلسه در هفته و طبق برنامه مدون به تمرین پرداختند. قبل و بعد از برنامه تمرین و مکمل دهی، آزمون هوازی بروس، آزمون ب یهوازی وینگیت و ارزیابی ترکیب بدن به عمل آمد. به منظور بررسی طبیعی بودن توزیع داد ه ها از آزمون کولموگروف <strong>- </strong>اسمیرنف و برای استخراج نتایج، از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر(4×2) و <strong>t </strong>وابسته در سطح معنی داری 05/<strong>p<</strong>0 استفاده شد. <strong>یافته</strong><strong>ها</strong><strong>: </strong>اوج توان بی هوازی (02/<strong>p</strong>=0 ) و حداکثر توان هوازی (<strong>p</strong>=0/001) در سه گروه تجربی (مداخله) به طور معنی دار بهبود پیدا کرد، در حالی که میانگین توان بی هوازی(<strong>p</strong>=0/12)، حداقل توان بی هوازی (09/<strong>p</strong>=0) و شاخص خستگی بین چهار گروه تفاوت معنی داری (32/<strong>p</strong>=0) نداشت. <strong>نتیجه</strong><strong>گیری</strong><strong>: </strong>در مقایسه با تمرین مقاومتی تنها، تمرین مقاومتی همراه با مکمل جینسینگ نقش بیشتری در بهبود توان هوازی و بی هوازی افراد غیر فعال دارد. 
546 |a FA 
690 |a تمرینات مقاومتی 
690 |a توان بی هوازی 
690 |a توان هوازی 
690 |a جینسینگ 
690 |a Sports medicine 
690 |a RC1200-1245 
655 7 |a article  |2 local 
786 0 |n مطالعات کاربردی علوم زیستی در ورزش, Vol 3, Iss 5, Pp 45-55 (2015) 
787 0 |n http://jpsbs.birjand.ac.ir/article_14_2d93d4a70ae679d8c7c68141a2339b18.pdf 
787 0 |n https://doaj.org/toc/2383-0182 
787 0 |n https://doaj.org/toc/2538-4694 
856 4 1 |u https://doaj.org/article/b4e537a5d25c45b3b18be95c76f3a499  |z Connect to this object online.