تغییرات تحریک‌پذیری قشری - نخاعی و پاسخ‌پذیری موتونورون‌های نخاعی در حین و پس از انقباضات زیربیشینة وامانده‌ساز

• Main Authors: احسان امیری (Author), رضا قراخانلو (Author), حمید رجبی (Author), زهرا رضاسلطانی (Author), کامران آزما (Author), ابوذر کاوه ای (Author)
• Format: Book
• Published: Sport Sciences Research Institute, 2018-10-01T00:00:00Z.
• Subjects: article
• Online Access: Connect to this object online.

Summary

<strong>هدف این پژوهش، بررسی تغییرات تحریک‌پذیری قشری </strong><strong>-</strong><strong> نخاعی و پاسخ‌پذیری موتونورون‌های نخاعی عضلة دوسربازویی در پاسخ به خستگی زیربیشینه بود. تعداد هشت آزمودنی مرد فعال به‌صورت داوطلبانه و در سه جلسة مجزا در این پژوهش شرکت کردند. پس از اندازه‌گیری یک تکرار بیشینه در جلسة اول، در جلسات دوم و سوم پتانسل برانگیختة حرکتی (</strong>MEP<strong>) و پتانسیل برانگیختة گردنی </strong><strong>-</strong><strong> بصل‌النخاعی (</strong>CMEP<strong>)، قبل از خستگی، بلافاصله پس از اتمام هر ست پروتکل خستگی و در فاصلة زمانی پنج و 10 دقیقه پس از اتمام پروتکل خستگی، با استفاده از تحریک مغناطیسی قشر حرکتی مغز و مسیرهای نخاعی اندازه گیری شدند. در این پژوهش، از سه ست سه‌دقیقه‌ای حرکت فلکشن و اکستنشن آرنج با 25 درصد یک تکرار بیشینه و فاصلة یک دقیقه بین ست‌ها، به‌عنوان پروتکل خستگی استفاده شد. نتایج پژوهش با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس با اندازه‌گیری تکراری نشان داد که </strong>MEP<strong> پس از پایان ست دوم (</strong>P ₌ 0.006<strong>) و سوم (</strong>P ₌ 0.001<strong>) و همچنین، پنج دقیقه پس از اتمام پروتکل خستگی (</strong>P ₌ 0.000<strong>) به‌صورت معناداری کاهش یافته بود. همچنین، </strong>CMEP<strong> بلافاصله پس از ست اول (</strong>P ₌ 0.014<strong>)، ست دوم (</strong>P ₌ 0.008<strong>)، و ست سوم (</strong>P ₌ 0.010<strong>) پروتکل خستگی به‌صورت معناداری کاهش یافت. به‌نظر می‌رسد که در خستگی زیربیشینه، کاهش تحریک‌پذیری قشری- نخاعی و پاسخ‌پذیری موتونورون‌های نخاعی، هردو در کاهش عملکرد تأثیرگذارند. همچنین، این انقباضات به زمان بیشتری برای ریکاوری سیستم عصبی پس از خستگی نیاز دارند. </strong>

Item Description

2322-164X
2476-7050
10.22089/spj.2018.1362