اثر ویبریشن بر پیش‌گیری از کوفتگی عضلانی تأخیری در دختران فعال
چکیده مقدمه: کوفتگی عضلانی تأخیری که بعد از ورزش‌های اکسنتریک رخ می‌دهد، موجب کاهش کارایی و عملکرد ورزشی به خصوص بین ورزشکاران حرفه‌ای می‌گردد. به همین دلیل کاهش این عوارض همواره مورد توجه مطالعات مختلف قرار داشته است. هدف از تحقیق حاضر تعیین میزان تأثیر ویبریشن بر پیش‌گیری از کوفتگی عضلانی تأخیری (...
Saved in:
| Main Authors: | , , |
|---|---|
| Format: | Book |
| Published: |
Vesnu Publications,
2010-11-01T00:00:00Z.
|
| Subjects: | |
| Online Access: | Connect to this object online. |
| Tags: |
Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
|
| Summary: | چکیده مقدمه: کوفتگی عضلانی تأخیری که بعد از ورزش‌های اکسنتریک رخ می‌دهد، موجب کاهش کارایی و عملکرد ورزشی به خصوص بین ورزشکاران حرفه‌ای می‌گردد. به همین دلیل کاهش این عوارض همواره مورد توجه مطالعات مختلف قرار داشته است. هدف از تحقیق حاضر تعیین میزان تأثیر ویبریشن بر پیش‌گیری از کوفتگی عضلانی تأخیری (Delayed Onset Muscle Soreness یا DOMS) ایجاد شده در نتیجه تمرین اکسنتریک، با فرض کاهش میزان کوفتگی عضلانی تأخیری در اثر تمرین ویبریشن، بود. مواد و روش‌ها: جامعه آماری این تحقیق را 40 نفر زن ورزشکار در دامنه سنی 25-19 سال تشکیل می‌دادند که دارای3 سال سابقه ورزشی بودند. داوطلبان به طور تصادفی در یکی از دو گروه بیست نفره Vibration Training (VT) و Non Vibration Training (Non-VT) قرار گرفتند. حداکثر قدرت ارادی عضلات چهارسررانی (Quadriceps) پای راست و چپ، آستانه درد فشاری در 5، 10 و 15 سانتی‌متر بالای پاتلا و همین طور در وسط عضلات شکمی ساق (Gastrocnemius) هر دو پا و دامنه حرکتی مفصل زانو (زاویه خم شدن و باز شدن زانو) در هر دو پا اندازه‌گیری و ثبت شد. در گروه VT از دستگاه ویبراتور با فرکانس HZ 50 برای اعمال لرزش عضلات چهارسر رانی، شکمی ساق و همسترینگ‌های (Hamstrings) هر دو پا هر یک به مدت 1 دقیقه استفاده شد. سپس هر دو گروه به تمرین اکسنتریک با دستگاه Leg Press پرداختند. 24 ساعت پس از انجام ورزش اکسنتریک، علاوه بر تکرار اندازه‌گیری‌های فوق، سطح درد و آزردگی عضلانی با استفاده از مقیاس Visual Analogue Scale (VAS) مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته‌ها: مقایسه میانگین تغییرات پارامتر‌های اندازه‌گیری شده بیانگر کاهش معنی‌دار حداکثر انقباض ارادی عضله چهارسر رانی (05/0 > P) و کاهش معنی‌دار آستانه درد فشاری (05/0 > P)، همچنین کاهش معنی‌دار دامنه حرکتی مفصل زانو (05/0 > P) در گروه Non-VT در مقایسه با گروه VT بود. میانگین سطح ادراک درد عضلانی در 24 ساعت پس از فعالیت اکسنتریک به طور معنی‌داری در گروه VT پایین‌تر از گروه Non-VT بود (05/0 > P). بحث: مقایسه نتایج به دست آمده بین دو گروه VT و Non-VT نشان داد که استفاده از VT می‌تواند به طور قابل ملاحظه‌ای موجب کاهش کوفتگی عضلانی تأخیری ناشی از انجام ورزش‌های اکسنتریک در ورزشکاران گردد. کلید واژه‌ها: ویبریشن، کوفتگی عضلانی تأخیری، فعالیت اکسنتریک. |
|---|---|
| Item Description: | 1735-7519 2008-2606 10.22122/jrrs.v5i2.112 |