Programowanie aktywności fizycznej seniorów w lokalnej polityce społecznej

• Main Authors: Ryszard Majer (Author), Jarosław Rodzik (Author)
• Format: Book
• Published: Jan Długosz University in Częstochowa, 2021-09-01T00:00:00Z.
• Subjects: article
• Online Access: Connect to this object online.
• Notes: 10.16926/sit.2021.04.21; 2545-3211; 2657-4322
• Keywords: osoby starsze; polityka społeczna; aktywność fizyczna; Sports; GV557-1198.995
• Source: Sport i Turystyka, Vol 4, Iss 3 (2021)

Rozległe procesy starzenia się społeczeństw w sposób naturalny powinny budzić u kreatorów lokalnej polityki społecznej zainteresowanie osobami starszymi i utrzymaniem ich w dobrej kondycji zdrowotnej, do czego niewątpliwie przyczynia się aktywność fizyczna. Cel pracy: Celem pracy była ocena, na ile aktywność fizyczna osób starszych budzi zainteresowanie lokalnych decydentów samorządowych w procesie programowania lokalnej polityki społecznej. Metody i materiały badań: Badania przeprowadzono w oparciu o dokumenty programowe lokalnej polityki społecznej, które powinny być obligatoryjnie opracowywane w każdej gminie: wieloletnie strategie rozwiązywania problemów społecznych oraz (nieobligatoryjne) lokalne programy polityki senioralnej, z terenu województwa śląskiego. Analizie poddano 155 strategii rozwiązywania problemów społecznych (167 gmin w województwie). Wyniki: W dokumentach dominowało uwzględnienie seniorów w części diagnostycznej (94 przypadki) i planistycznej (85 przypadków) i tylko w przypadku 11 samorządów opracowano odrębny program senioralny. Pomimo szeregu wskazań dotyczących aktywizacji fizycznej osób starszych wynikających z dokumentów programowych podejmowanych na poziomie europejskim i krajowym, w dokumentach lokalnych kwestia ta podejmowana jest marginalnie i jest wyraźnie niedoceniana już na poziomie deklaracji programowych. Wnioski: Deficyty aktywności seniorów na poziomie deklaracji programowych wydają się wynikać z dwóch podstawowych czynników, braku wiedzy wśród kreatorów lokalnej polityki społecznej, m.in. pracowników socjalnych, których poprzez odpowiednio sprofilowane szkolenia należałoby uwrażliwić na powyższe kwestie, oraz braku skutecznego lobbingu, który powinien być prowadzony poprzez Rady Seniorów oraz organizacji pozarządowe.