بررسی عوامل مرتبط با دیسپلازی باقیمانده پس از درمان نئوپلازی های داخل اپی تلیالی سرویکس به روش مخروط برداری (مطالعه طولی)

مقدمه: اساس درمان بیماران مبتلا به سرطان داخل اپیتیلیوم(CIN)، پیشگیری از پیشرفت بیماری به سرطان مهاجم سرویکس است. یکی از روش های درمانی این بیماران، عمل مخروط برداری است.مطالعه حاضر با هدف بررسی فراوانی عوامل پیشگویی کننده دیسپلازی باقیمانده سرویکس پس از درمان سرطان های داخل اپی تلیالی سرویکس به روش...

Full description

Saved in:
Bibliographic Details
Main Authors: زهره یوسفی (Author), ملیحه حسن زاده مفرد (Author), منور افضل آقایی (Author), نوریه شریفی (Author), مونا جعفریان (Author)
Format: Book
Published: Mashhad University of Medical Sciences, 2014-10-01T00:00:00Z.
Subjects:
Online Access:Connect to this object online.
Tags: Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!

MARC

LEADER 00000 am a22000003u 4500
001 doaj_e9c27a1650d247a4abd7ffefd31184ef
042 |a dc 
100 1 0 |a زهره یوسفی  |e author 
700 1 0 |a ملیحه حسن زاده مفرد  |e author 
700 1 0 |a منور افضل آقایی  |e author 
700 1 0 |a نوریه شریفی  |e author 
700 1 0 |a مونا جعفریان  |e author 
245 0 0 |a بررسی عوامل مرتبط با دیسپلازی باقیمانده پس از درمان نئوپلازی های داخل اپی تلیالی سرویکس به روش مخروط برداری (مطالعه طولی) 
260 |b Mashhad University of Medical Sciences,   |c 2014-10-01T00:00:00Z. 
500 |a 1680-2993 
500 |a 2008-2363 
500 |a 10.22038/ijogi.2014.3508 
520 |a مقدمه: اساس درمان بیماران مبتلا به سرطان داخل اپیتیلیوم(CIN)، پیشگیری از پیشرفت بیماری به سرطان مهاجم سرویکس است. یکی از روش های درمانی این بیماران، عمل مخروط برداری است.مطالعه حاضر با هدف بررسی فراوانی عوامل پیشگویی کننده دیسپلازی باقیمانده سرویکس پس از درمان سرطان های داخل اپی تلیالی سرویکس به روش مخروط برداری یا کونیزاسیون انجام شد. روش کار: مطالعه همگروهی  در سال 1392 بر روی 25 بیمار مبتلا به دیسپلازی سرویکس که در تشخیص با کولپوسکوپی و با اندیکاسیون  مخروط برداری  با چاقوی سرد ، عمل شدند انجام شد. بر اساس نتایج مخروط برداری بیماران مبتلا به دیسپلازی با شدت درگیری بالا، سرطان داخل اپیتیلیومی در جا in-situ)) و سرطان با تهاجم میکروسکوپی و موارد حاشیه مثبت نمونه کونیزاسیون متعاقباً هیسترکتومی شدند. نتایج هیستولوژی این بیماران با گزارش آسیب شناسی بیماران مبتلا به دیسپلازی و نتایج حاشیه منفی نمونه کونیزاسیون که به دلایل دیگر هیسترکتومی شدند مقایسه شد. در نهایت  علل  دیسپلازی باقیمانده سرویکس پس از این  عمل بررسی شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 17) و آزمون های تی تست و من ویتنی انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: از بین 25 بیمار فقط در یک نمونه، حاشیه  بافت حاصل از مخروط برداری از نظر وجود دیسپلازی مثبت گزارش شد که در هیسترکتومی انجام شده کارسینوم مهاجم سلول سنگفرشی گزارش شد. از 11 بیمار دیگری که علی رغم وجود حاشیه منفی تحت عمل هیسترکتومی قرار گرفتند، 4 نفر (3/36%) دیسپلازی باقیمانده درجه بالا، 1 نفر (9%) دیسپلازی درجه پایین و 6 بیمار (5/54%) فاقد بیماری باقیمانده در سرویکس پس از درمان بودند. نتیجه گیری: شدت دیسپلازی، عامل پیشگویی مؤثری در احتمال بقایای بیماری پس از انجام کونیزاسیون در بیماران مبتلا به دیسپلازی سرویکس است، پیگیری دقیق این بیماران توصیه می شود. 
546 |a FA 
690 |a درگیری حاشیه 
690 |a دیسپلازی 
690 |a سرطان پا برجای دهانه رحم 
690 |a کونیزاسیون سرویکس 
690 |a Gynecology and obstetrics 
690 |a RG1-991 
655 7 |a article  |2 local 
786 0 |n Majallah-i Zanān, Māmā̓ī va Nāzā̓ī-i Īrān, Vol 17, Iss 119, Pp 1-8 (2014) 
787 0 |n http://ijogi.mums.ac.ir/article_3508_85a1d1898fbbb971ac1d7a7491374ed5.pdf 
787 0 |n https://doaj.org/toc/1680-2993 
787 0 |n https://doaj.org/toc/2008-2363 
856 4 1 |u https://doaj.org/article/e9c27a1650d247a4abd7ffefd31184ef  |z Connect to this object online.