اثر تمرینات اینتروال هوازی بر سطوح خونی مالون دی آلدئید، ظرفیت ضداکسایشی تام و پروفایل لیپیدی در زنان غیرفعال

هدف از مطالعه حاضر، ارزیابی آثار تمرینات اینتروال هوازی بر سطوح خونی مالون دی آلدئید و ظرفیت ضداکسایشی تام در زنان غیرفعال بود. تعداد 30 نفر زن غیر ورزشکار، سالم و غیر سیگاری (سن: 5/5±6/27 سال، وزن: 4/3±2/64 کیلوگرم) به­طور داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند و به­طور تصادفی به دو گروه تمرین اینترو...

Full description

Saved in:
Bibliographic Details
Main Authors: جواد مهربانی (Author), نسرین رمضانی (Author), فرزانه ایرانشاهی (Author)
Format: Book
Published: Sport Sciences Research Institute, 2014-07-01T00:00:00Z.
Subjects:
Online Access:Connect to this object online.
Tags: Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!

MARC

LEADER 00000 am a22000003u 4500
001 doaj_fb711b99bb2e42f4a2ac11eb65e719b3
042 |a dc 
100 1 0 |a جواد مهربانی  |e author 
700 1 0 |a نسرین رمضانی  |e author 
700 1 0 |a فرزانه ایرانشاهی  |e author 
245 0 0 |a اثر تمرینات اینتروال هوازی بر سطوح خونی مالون دی آلدئید، ظرفیت ضداکسایشی تام و پروفایل لیپیدی در زنان غیرفعال 
260 |b Sport Sciences Research Institute,   |c 2014-07-01T00:00:00Z. 
500 |a 2322-164X 
500 |a 2476-7050 
520 |a هدف از مطالعه حاضر، ارزیابی آثار تمرینات اینتروال هوازی بر سطوح خونی مالون دی آلدئید و ظرفیت ضداکسایشی تام در زنان غیرفعال بود. تعداد 30 نفر زن غیر ورزشکار، سالم و غیر سیگاری (سن: 5/5±6/27 سال، وزن: 4/3±2/64 کیلوگرم) به­طور داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند و به­طور تصادفی به دو گروه تمرین اینتروال هوازی و کنترل تقسیم شدند. تمرین اینتروال در ابتدا به مدت 30 دقیقه با تناسب 1 به 1 شامل دویدن با شدت 60 درصد حداکثر ضربان قلب و پیاده­روی سریع انجام شد. از هفته چهارم به 45 دقیقه و به تناسب 2 به 1 (دویدن- پیاده­روی) و از هفته یازدهم تا چهاردهم به 60 دقیقه به نسبت 3 به 1 افزایش یافت. شدت توالی­های تمرینی در جلسات پایانی به 85 درصد ضربان قلب بیشینه می­رسید. قبل و بعد از دوره تمرینی، متغیرهای مورد مطالعه با استفاده از آزمون t مستقل و همبسته تجزیه و تحلیل شد. یافته­ها نشان داد چهارده هفته تمرین اینتروال هوازی، باعث کاهش در مقادیر MDA (48/1±5/5 به 77/0±6/3 میلی­مول) و افزایش در TAC (49/0±98/1 به 32/0±99/2 میلی­مول) شده بود (0.05>P). حداکثر اکسیژن مصرفی نیز در گروه تمرین افزایش معناداری یافته بود (0.05>P). همچنین، مقادیر MDA (77/0±6/3 در برابر 37/0±9/4 میلی­مول) و TAC (52/0±21/2 در برابر 32/0±99/2 میلی­مول) در گروه تمرین اینتروال نسبت به گروه کنترل پس از 14 هفته به­طور معناداری کمتر بود (0.05>P). سطوح خونی LDL، TChol، TG نیز به­طور معناداری در گروه تمرین هوازی نسبت به کنترل کمتر و HDL بیشتر بود (0.05>P). به­طور کلی، یافته­ها نشان داد تمرینات هوازی منظم به صورت اینتروال با افزایش در مدت و شدت سبب کاهش شاخص­های استرس اکسایشی و پراکسیداسیون لیپیدی می شود و همزمان با آن پروفایل لیپیدی خون نیز بهبود می­یابد. 
546 |a FA 
690 |a تمرینات اینتروال هوازی 
690 |a پراکسیداسیون لیپیدی 
690 |a استرس اکسایشی 
690 |a نیمرخ لیپیدهای خون 
690 |a Sports 
690 |a GV557-1198.995 
690 |a Sports medicine 
690 |a RC1200-1245 
655 7 |a article  |2 local 
786 0 |n فیزیولوژی ورزشی, Vol 6, Iss 22, Pp 81-94 (2014) 
787 0 |n http://spj.ssrc.ac.ir/article_264_d2f90259f2c5dda0ebf7a427a59fc0eb.pdf 
787 0 |n https://doaj.org/toc/2322-164X 
787 0 |n https://doaj.org/toc/2476-7050 
856 4 1 |u https://doaj.org/article/fb711b99bb2e42f4a2ac11eb65e719b3  |z Connect to this object online.