Klorheksidin uygulamasının bulk-fill ve nanofil kompozitlerin tamir bağlanma dayanımı üzerine etkisi

• Príomhchruthaitheoirí: Vahti Kılıç (Údar), Feridun Hürmüzlü (Údar)
• Formáid: LEABHAR
• Foilsithe / Cruthaithe: Selçuk University, 2018-12-01T00:00:00Z.
• Ábhair: article
• Rochtain ar líne: Connect to this object online.
• Notes: 2148-7529; 10.15311/selcukdentj.376364
• Keywords: bulk-fill composite; chlorhexidine; composite repair; nanofilled composite; thermal cycle; bulk-fill kompozit; klorheksidin; kompozit tamiri; nanofil kompozit; termal siklus; Dentistry; RK1-715
• Source: Selcuk Dental Journal, Vol 5, Iss 3, Pp 225-232 (2018)

Amaç: Bu çalışmanın amacı klorheksidin uygulamasının nanofil ve bulk-fill kompozitlerin tamir bağlanma dayanımı üzerine etkisini değerlendirmektirGereç ve Yöntemler: Çalışmamızda kullanılmak üzere oluşturulan akrilik bloklar üzerinde 160 adet kavite hazırlandı. Kavitelerin yarısı nanofil kompozitlerle (Filtek Ultimate) doldurulurken yarısı da bulk-fill kompozitlerle (Tetric EvoCeram Bulkfill) dolduruldu. Bütün örnekler 1 hafta 37ºC distile suda bekletildikten sonra her restoratif materyalin örnekleri başlıca 2 deney grubuna ayrıldı. Grup 1'de örnekler 60 saniye klorheksidin uygulamasına maruz bırakıldı. Grup 2'deki örneklere ise bir uygulama yapılmadı (kontrol). Restoratif materyallerin uygun adezivleri her iki grupta ara tamir ajanı olarak uygulandı. Her gruptan örneklerin yarısı test öncesi termal siklusa ( 5000 siklus, 5-55 ºC, kalma süresi 30 saniye, transfer zamanı 15 saniye) maruz bırakıldı, diğer yarısı hemen teste alınarak tamir bağlanma dayanımı makaslama testi ile değerlendirildi. Deney gruplarının makaslama bağlanma dayanımı analiz etmek için çift yönlü ANOVA testi kullanıldı. Önemlilik seviyesi (p<0.05) alındı. Bağlanma dayanımı testi sonrasında oluşan kırık tipleri optik loop ile incelendi ve gruplara ayrıldı. Kırık tipleri ayrıca Taramalı Elektron Mikroskobu ile görüntülendi.Bulgular: Klorheksidin ve termal siklus uygulaması tamir bağlanma dayanımını anlamlı bir şekilde etkilememiştir (p>0.05). Bulk-fill kompozitler daha düşük tamir bağlanma dayanımı göstermiştir. En yüksek bağlanma değeri Nanofil kompozitlerle 24 saat sonra kontrol grubunda elde edilirken en düşük değer klorheksidin uygulaması sonrası termal siklus yapılan Bulk-fill kompozitlerde bulunmuştur. Mix tip kırılmalar en fazla rastlanan tip kırılmalar olmuştur. Sonuçlar: Bu in vitro çalışmanın sınırları içinde klorheksidin ve ek olarak uygulanan termal siklus ile yaşlandırma metodu bulk-fill ve nanofil bazlı kompozitlerin tamir bağlanma dayanımını etkilememiştir.